Çocukların en çok ilgisini çeken ve hemen harekete geçebilecekleri konulara odaklanmak, grubun motivasyonu için kritik öneme sahiptir. Grubun ilk adımı, “En çok ne bizi rahatsız ediyor?” sorusuna cevap aramaktır. Çocuklarla birlikte anaokulunun iç ve dış alanında kısa bir “Çevre Müfettişleri” gezisi yapın.
Tüm çocuklar sandalyelerine oturur ve daire oluşturur.
Her çocuğun bacaklarının arasında, hayali bir çöp kutusu olduğunu söyleyin.
Öğretmen yüksek sesle şunları söyler:
“Her şey çöp kutusuna!”
Örnekler verilir: “Şeker kâğıdı çöp kutusuna atılır, kırık keçeli kalem çöp kutusuna atılır, kullanılmış bebek bezleri çöp kutusuna atılır…”
Çocuklara uygun ve inandırıcı bir çevre eğitimi verebilmek için, öğretmenlerin öncelikle bu konuyla kendilerinin açık ve eleştirel biçimde ilgilenmeleri gereklidir. Öğretmenler kendi tutumlarını ve davranışlarını gözden geçirmelidir ki, çocukların çevreyle sorumlu bir ilişki geliştirmeleri sürecinde onlara samimi ve yol gösterici birer eşlikçi olabilsinler.
Çocuklarla çember şeklinde bir araya gelin ve okulu keşfe çıkacağınızı anlatın. Çocukları iki veya üç kişilik takımlara ayırın.
İdeal olarak her takımda bir yeni çocuk ve bir veya iki “eski çocuk” bulunsun. Her gruba bingo tablolarını dağıtın ve nasıl oynanacağını açıklayın Çocuklar, takım olarak okulun farklı alanları keşfeder.
Çocuklarla buluştuktan sonra, sonbaharda doğada toplayabilecekleri malzemeleri anlatın ve bunlardan toplamalarını isteyin (yapraklar, kozalaklar, meşe palamudu, kestane kabuğu vb.). Buldukları malzemelerle ilerleyen günlerde yaratıcı projeler yapacaklarını söyleyerek onları motive edin.
Çocuklara, tırtıl gibi hareket etmek için gözlerini kapatacaklarını ve çevrelerinde bir tırtıl gibi sürünerek keşif yapacaklarını açıklayın. Her çocuğun sırasıyla göz bandı takarak tırtıl rolünü üstleneceğini ve diğerlerinin bu süreçte yönlendirme yapmalarını anlatın.





