Bir veya iki çocuk orman korucusu olarak belirlenir ve şimdi diğerlerinin büyümesine yer açmak için ağaçları tek tek kaldırır. Önce çarpık, hastalıklı veya zayıf ağaçların kaldırılmasını sağlarlar. Bunlar, kıpırdayan veya kollarını uzatamayan çocuklardır. Bu eylem iki veya üç kez tekrar edilebilir. Alan çok dar olduğunda, bazıları “hasat” olacaktır. Kaldırılan “ağaçlar” ne olmak istiyorlarsa onu dileyebilirler: bir dolap mı, bir kitap mı yoksa bir keman mı? Bu, kalan ağaçların iyi büyümesine, büyük taçlar oluşturmasına ve sonunda genç ağaçların yeniden gelişebileceği tohumlar dökmesine izin verir.
